บทที่ 58
พราวเนตรฟื้นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองถูกมัดอยู่บนเก้าอี้ภายในอาคารทรุดโทรมแห่งหนึ่ง หล่อนมองไปรอบๆ ตัวแล้วจึงรู้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในสถานที่ร้างแห่งนี้คนเดียว แต่มีผู้ชายอีกสามคนยืนคุยกันอยู่ห่างออกไปไม่ไกล
“นี่มันอะไรกัน ปล่อยฉันนะ!” หล่อนดิ้นรนและกรีดร้อง ทำให้คนพวกนั้นหันมามองและย่างสามขุมเข้ามาหา หนึ่งในสามคนนั้นทำให้หล่อนตกใจจนแทบช็อก
“พี่ชัย...?!”
“ฟื้นแล้วเหรอพราว”
หล่อนไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอภิชัยจะมาอยู่ตรงนี้ มาอยู่ตรงหน้าในตอนที่หล่อนถูกมัดมือมัดเท้าอยู่อย่างนี้
“พี่ชัย...ช่วยพราวด้วย...”
อภิชัยหัวเราะร่วน โน้มตัวลงมาหา
“พี่จะช่วยพราวทำไม ในเมื่อพี่เป็นคนไปลักตัวพราวออกมาจากโรงพยาบาลด้วยตัวเอง”
“พี่ชัย...?!” หล่อนอุทานตกใจ “พี่ชัยทำแบบนี้ทำไมคะ มัดพราวไว้แบบนี้ทำไม”
คนโดนถามยังหัวเราะร่วนไม่หยุด “ถามมาได้ พี่ก็ทำเพื่อเงินน่ะสิ ไอ้ผัวเศรษฐีของพราวมันดันงกนี่ โทรไปขอก็
