“ฮึก ฮือๆ ลูกแม่ ทำไมลูกถึงด่วนจากแม่ไป แม่จะอยู่กับใคร”
พอลืมตาตื่นขึ้นนั่งร้องไห้เงียบๆ คนเดียวตามลำพัง ไม่ว่าจะตื่นหรือหลับ ฝันร้ายยังคงตามหลอกหลอนเธอ สำหรับกิ่งพยอม ไม่มีวันไหนที่ตนเองทุกข์ระทมใจ มิหนำซ้ำยังถูกคนใจทรามจงเกลียดจงชัง แววตาอาฆาตแค้นดุดัน หัวใจดวงน้อยแตกสลายกับผู้ชายไร้หัวใจสิ้นดี
“คุณกิ่ง ทำใจเสียเถิดนะครับ”
หมอเชสอดสงสารหญิงสาวผู้สงสารไม่ได้ หมอหนุ่มทำได้ปลอบโยนเพื่อนเมียตามความต้องการของปรวีร์เท่านั้น
“คุณหมอเป็นเพื่อนกับคนเลวก็ต้องเข้าข้างกัน กิ่งไม่เหลือใครอีกแล้ว แม้กระทั่งลูก คนที่กิ่งคิดว่าจะกลายเป็นเพื่อนเล่นของกิ่งตลอดไปก็ยังรังเกียจกิ่ง จากกิ่งไป เพราะเขาต้องการทำลายความสุขของกิ่ง กิ่งเกลียดเขา!”
คนป่วยใจแตกสลายเอ่ยเกรี้ยวกราดเมื่อเอ่ยถึงผู้ชายคนนั้น ดวงตาของเธอวาบวับดุดัน ขณะนี้สิ่งเดียวต้องการกำลังใจมากที่สุดจากคนรักคือพ่อแม่ของเธอ
ป่านนี้ทุกคนคงตามหา
