กิ่งพยอมลืมตาตื่นมาพร้อมเห็นใบหน้าคมสัน อ้อมกอดอบอุ่นที่ปลอบประโลมคนนอนหนาวสั่นจนหายดี ดวงตาคู่สวยจ้องมองใบหน้าปรวีร์หลับไร้พิษสง เหมือนเด็กชายน้อยคนหนึ่งเอาแต่ใจตัวเอง ไม่อยากคิดว่ารู้สึกตัวจะทำร้ายทารุณร่างกายและจิตใจเธอเจ็บปวดแสนสาหัส
ปลายนิ้วเล็กลูบไล้สันคมคนนอนอยู่ข้างกายด้วยความหลงใหล ทว่ามือแข็งแรงของคนคิดว่าหลับสนิทคว้าข้อมือเล็กบีบแรงรัดจนเธอนิ่วหน้า อสูรร้ายลืมตาตื่นพร้อมขย้ำกระต่ายน้อยเป็นอาหารเช้าเต็มที่
“คิดจะลวนลามผัวเหรอ ที่รัก”
คำว่าที่รักของเขาจอมปลอมสิ้นดี กิ่งพยอมไม่ตกหลุมพรางของปรวีร์อีกต่อไป
“นะ นายวีร์ นายตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ ปล่อยฉัน!”
ร่างระหงตกใจกำลังลุกออกจากอ้อมกอดอสูรร้ายตนนี้ ทว่าเขารวบรั้งตัวเธอกอดแนบชิดมากขึ้นอีกทั้งกระชับอ้อมกอดทำเอาอึดอัดแทบหายใจไม่ออก
“ก็ตื่นมาพร้อมคนอยากลวนลามฉันนี่ละ อยากมากไม่ใช่เหรอ ที่เมื่อคืนทำเป็นสำออยบ่นว่าหนาว เพื่อหวังให้
