“จิวเจ๋อกลับมาแล้วครับคุณปู่ คิดถึงคุณปู่ที่สุดเลยครับ” จิวเจ๋อวิ่งเข้ามาหาแกริคด้วยความดีใจ โถมเข้าใส่ทั้งตัวจนร่างอาวุโสโงนเงน บอดี้การ์ดสองนายเข้ามาช่วยประคองหลัง
“นายน้อยระวังคุณท่านล้มค่ะ” ฮุ่ยหลิงร้องปรามด้วยความตกใจ กลัวว่าแกริคจะล้มไป และถ้าบอดี้การ์ดไม่ประคองไว้ก็คงล้มไปจริงๆ
“ไม่เป็นไร …ปู่ก็คิดถึงจิวเจ๋อครับ …คุณหนูพาฝัน” แกริคยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาเป็นสัญญาณให้คนดูแลจิวเจ๋อเงียบเสียงลง ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่นกับหลานตัวน้อย ที่เอ่ยขอโทษด้วยสีหน้ารู้สึกผิด แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มใจดีของคนเป็นปู่ก็ยิ้มขึ้นมาได้อีกครั้ง ร่างสูงวัยค้อมศีรษะให้พาฝันเป็นการทักทายอย่างนอบน้อมเหมือนที่เคยทำ ส่วนพาฝันยกมือไหว้อย่างนอบน้อมตามมารยาทที่ทางครอบครัวอบรมสั่งสอนมา
“ปู่แกริคไม่ต้องคำนับพาฝันหรอกค่ะ พาฝันไม่อยากอายุสั้น” พาฝันกอดรัดท่อนแขนออดอ้อนของคนสูงวัยที่รักและเคารพเหมือนญาติผู้ใหญ่
“ไม่ได
