หลังจากผู้เป็นพ่อกลับไปเจอาร์ก็หันกลับมาเคลียร์งานของตัวเองทันทีเขาใช้เวลาจัดการกับเอกสารตรงหน้านานพอสมควร จนกระทั่งเสร็จก็เกือบจะเป็นเวลาที่น้องนั้นเลิกเรียนแล้ว เขาจึงไม่รอช้าออกมาจากบริษัททันทีเพื่อที่จะมารับแฟนสาวของตัวเอง
“ รอเฮียนานมั้ยครับ ” วันนี้น้องเลิกเรียนเร็วกว่าปกติเลยทำให้เขามาถึงช้ากว่าน้องเลิกเรียน ทันทีที่น้องเห็นรถของเขาขับเข้ามาจอด หญ้าหวานก็เดินมาขึ้นรถของเขาทันที
“ ไม่นานค่ะ ” คนน้องหันมาพูดกับเขาแล้วส่งยิ้มหวานมาให้ผู้เป็นพี่ด้วยรอยยิ้มที่สดใส
“ หนู อย่ายิ้มเเบบนี้ให้ใครได้มั้ยครับ ”
เขามองใบหน้าสวยนี้อย่างหลงใหลและเขาเองก็บอกกับเธอออกมา เพราะว่าเขานั้นไม่อยากให้ใครต้องมาเห็นรอยยิ้มอันสดใสนี้ของน้อง
“ ทำไมค่ะ ” เธอก็ยิ้มปกติของเธอ เขาจะมาห้ามเธอทำไม หญ้าหวานนั้นไม่เข้าใจ
“ เฮียหวงครับ หวงรอยยิ้มของเมีย ”
นี้คือเหตุผล เขาเอ่ยบอกกับเธอออกมา หญ้าหวานที่ได้ยินคำ
