“ปีไหนก็เหมือนกันครับ ยังไงเราก็ต้องแต่งกันอยู่ดี”
เขายิ้มที่มุมปากด้วยรอยยิ้มที่หวานฉ่ำ พร้อมส่งสายตาอ้อนที่เกินจะปฏิเสธได้
“เพราะงั้นเราแต่งงานกันตั้งแต่ตอนนี้เลยนะครับ”
หัวใจดวงเล็กเต้นแรงจนมือสองข้างสั่นระริก การ์ตูนหันไปมองคุณหญิงและคุณยุทธศักดิ์ ท่านทั้งสองยิ้มอ่อนโยนให้เธอ
ราวกับบอกว่า พ่อกับแม่ยอมรับหนูไม่ต้องกลัวอะไรเลย
“การ์ตูน…”
ฟอร์มจับมือเธอไว้แน่น
“พี่รักหนูนะการ์ตูน พี่ขอให้เรามาเป็นครอบครัวเดียวกันนะครับ ต่อไปนี้พี่จะไม่ทำให้หนูร้องไห้อีก พี่สัญญาด้วยชีวิตพี่เลย”
น้ำตาของการ์ตูนไหลเงียบๆทันทีม หัวใจที่เคยถูกทำร้าย เจ็บมานับครั้งไม่ถ้วน กำลังถูกเยียวยาอย่างช้าๆ ด้วยผู้ชายตรงหน้าพี่กำลังต้องการสร้างอนาคตกับเธอ
“พี่ฟอร์ม…หนู…”
"ว่าไงครับ"
เขามองเธอด้วยความหวังทั้งหมดที่มีและสุดท้าย
“ค่ะ...แต่งค่ะ…หนูจะแต่งงานกับพี่ค่ะ”
น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยออกมาพร้อมพยักหน้าเบาๆ น
