“ให้ฉัน... เป็นทาสของเขาต่อไปให้นานที่สุด...”
มิตาไม่รู้จะพูดยังไง เพราะตัวเองก็ไม่เข้าใจสิ่งที่ชาริลล์ทำเหมือนกัน
“ที่ฉันเล่าให้แกฟังก็เพราะอยากให้แกสบายใจเรื่องแม่ของแก และอย่าพึ่งกลับเมืองไทย อย่างน้อยๆ ก็ใช้หนี้สินกับชาริลล์ให้หมดเสียก่อน”
“มิตา... แต่ฉันรอไม่ได้หรอกนะ ฉันจะบินแล้วในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า และที่ฉันมาหาเธอ ก็แค่อยากจะมาขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ และมิตรภาพดีๆ ทุกอย่างที่เธอมอบให้กับฉัน ต่อจากนี้ไป ฉันยังไม่รู้เลยว่าชะตากรรมของฉันจะเป็นยังไง จะมีโอกาสได้กลับมาหาเธออีกหรือเปล่า แต่ฉันสัญญานะ ถ้าฉันยังมีลมหายใจอยู่ ฉันจะติดต่อเธอมา...”
“ไม่นะยายโรส พูดจาอะไรแบบนี้...”
มิตานัยน์ตาแดงก่ำ ใจหายนักเมื่อเพื่อนจะบินจากไป
“ถ้าแกมาหาฉันไม่ได้ ฉันนี่แหละจะเก็บตังแล้วบินไปหาแกเอง ขอเพียงแค่แกติดต่อฉันมาบ้างก็พอ ยายโรส... ฉันขอร้อง อย่าลืมติดต่อฉันนะ”
โรสิตาร่ำไห้โผเข้ากอดเพื
