ปัจจุบัน
"แล้วตั้งแต่นั้นเเตยไม่ได้เจอน้องอีกเลยหรอ?"
เสียงพี่ใบเตยเรียกฉันหลุดจะภวังค์ แม่พี่ใบเตยยิ้มและหัวเราะเบาๆ
"ไม่เพราะเตยต้องกลับมาเรียนต่อส่วนน้องคุณปู่ก็ย้ายคลินิค คุณสิงห์เขาก็คงกลัวภีมจะไปเที่ยวเล่นอีกเลยไม่ได้พามาบริษัทอีกเลย"
"วอท...โอมายก้อด!"
เอาแล้ว ฉันหันมองพี่ใบเตยที่กำลังทำหน้าทำตาประทับใจอย่างเอือมๆเขาจับมือฉันและทำตาเป็นประกาย
"เราเคยเจอกันมาก่อนที่รักและเฮีย...ตกหลุมรักหนูตั้งแต่แรกพบ!"
ฟึ้บ!
"ตกหลุมรักก็ต้องจำได้แล้วไหมว่าเคยเจอกันมาก่อนไม่ต้องมาเนียน"
"โถ่ จริงๆคือเฮียความจำเสือมไง"
"ไม่ ลูกไม่ได้ความจำเสือมใบเตย" แม่พี่ใบเตยขัดอย่างเอือมๆพร้อมมองจิกลูกชายตัวเองขณะที่พ่อเขาก็ยิ้มนิดๆ
"แต่พ่อได้ข่าวว่าแมวตัวนั้นหนูเลี้ยงต่อนิ" ฉันพยักหน้าและหากจะพูดถึงแมวตัวนั้นก็คือเลี้ยงต่อจริง
"เลี้ยงต่อค่ะเขาชื่อบุญรอด"
"เป็นตัวผู้?" พี่ใบเตยว่าพร้อมกับเท้าคางมองฉั
