บทที่ 46
หลังจากจ่ายเงินค่าโดยสารให้กับรถแท็กซี่แล้วแก้วกัลยาก็รีบพาร่างกายอ่อนระโหยโรยแรงของตัวเองผ่านรั้วสีขาวเข้าไปในบ้านทันที ใบหน้างามเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเมื่อนึกถึงความเลือดเย็นของเซร์คิโอ เขาร่ายมนตร์สวาทใส่จนหล่อนลุ่มหลงจากนั้นก็ใช้มีดกระซวกลงกลางหัวใจของหล่อนอย่างไร้ความปรานี
มันเจ็บปวดนักที่รู้ว่าความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นนั้นไม่ได้มีความรู้สึกมาเกี่ยวข้อง ทั้งๆ ที่หล่อนรักเขาท่วมท้นใจ มีความสุขทุกครั้งที่มีเขาอยู่ข้างกาย แต่สำหรับเขาหล่อนคงเป็นเพียงแค่ที่ระบายความใคร่เท่านั้น นางบำเรอ เมียเก็บ หรือไม่ก็ของเล่นชั่วคราว
น้ำตาซึมไหลออกมาคลอหน่วยตาจนต้องรีบกะพริบตาถี่ๆ เพื่อผลักดันให้มันไหลกลับเข้าไปในอก เท้าบอบบางชะงักที่หน้าห้องโถงเมื่อเห็นแม่เลี้ยงของตัวเองนั่งหัวเราะร่ากับเครื่องเพชรชุดใหญ่ในมือ ความเจ็บปวดทำให้หญิงสาวกล้าพอที่จะเดินเข้าไปหาและเอ่ยถาม
“แก้วไม่คิดว่าน้าอำจะทำก
