บทที่ 63
นี่ไง คำพูดนี้ไง ที่มันทำให้เขาทุกข์ทรมานมาตลอดหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ ทุกข์จัดจนไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองอยู่ว่างได้เลย เขาก้มหน้าทำงานให้หนักเพื่อที่สมองจะได้ไม่มีเวลาไปคิดถึงผู้หญิงคนนั้น แต่ถึงแม้ว่าเขาจะทำงานมากมายขนาดไหน ใช้หัวสมองกับโปรเจ็กต์ยักษ์ไปเท่าไร แต่กระนั้นเขาก็ยังคงคิดถึงแก้วกัลยา ยังคงคิดถึงจนแทบบ้า งานหนักไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้เลยให้ตายสิ
“ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธออีก”
คำตอบไม่รักษาน้ำใจของชายหนุ่มทำให้แก้วกัลยาหน้าเจื่อนสนิท หัวใจที่พองโตแฟบลงจนน่าตื่นตระหนก หญิงสาวพยายามฝืนยิ้มออกไป แต่รอยยิ้มนั้นมันช่างขมขื่นเสียจนน่าเวทนา
“แต่แก้วมีบางอย่างต้องอธิบาย...” ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกคนตัวโตแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงเลือดเย็น
“เก็บคำอธิบายระยำของเธอไปใช้กับไอ้หน้าจืดชู้รักเถอะ ฉันไม่โง่จะฟังอะไรอีกแล้ว”
“แต่คุณเข้าใจแก้วผิดนะคะ คุณต้องฟังแก้วก่อน แก้ว...” หญิงสาวเดินเข้าหาสามีทั้
