นิดาขยับกายขึ้นนั่งพิงหัวเตียงอย่างยากลำบาก นาฬิกาปลุกบอกเวลาเจ็ดโมงเช้า เธอมีเรียนคาบแรกเก้าโมงครึ่ง แต่สภาพกายท่อนล่างทั้งเสียดแสบทั้งปวดเอวเหมือนจะขยับไม่ได้
เมื่อคืนนิดาถูกอาติณจับพลิกคว่ำพลิกหงายทั้งคืน กว่าจะได้นอนก็ยันหว่างหรือยันสว่างอย่างที่พูด
“โอย หนูจะเดินได้รึเปล่า จุ๋มจิ๋มของหนูมันแหกรึยังคะอา”
“อาบอกแล้วว่าเป็นเมียอาต้องลำบาก”
ติณภพประคองนิดาขึ้นนั่งพิงหัวเตียง คว้าบ็อกเซอร์มาสวมแล้วเดินไปทำชาร้อนมาให้เธอดื่ม
“ยังอยากเป็นเมียอาอยู่รึเปล่า” เขานั่งลงข้างเตียงในตำแหน่งต่ำกว่า คว้ามือขาวเนียนอีกข้างขึ้นมาจูบ มืออีกข้างของเธอถือแก้วชาอุ่นกำลังดีดื่มรับอรุณ
“หนูไม่เปลี่ยนใจหรอก ถึงจะมีมารมาผจญก็เถอะ” นิดาวางแก้วชาลงข้างเตียง เธอยิ้มให้ติณภพด้วยรอยยิ้มกว้างสดใส
“หมายถึงเลม่อนเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ วันนั้นหนูแอบตามอาติณไปที่โรงแรม ได้ยินหมดแล้วล่ะค่ะ”
“หนูใส่ชุดฟู ๆ กับวิกผมสีเ
