กริ้ก!
มือเล็กจับลูกบิดหมุนปลดล็อกแล้วเปิดประตูออก ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าหล่อของผู้ชายที่อยู่ข้างนอก ถ้ามีอะไรโชว์ขึ้นมาบนหน้าฉันได้ก็คงไม่พ้นเครื่องหมายคำถาม เขามาทำอะไรที่นี่ในเวลาแบบนี้?
“มีอะไรคะ” เสียงเล็กถามกลับอีกฝ่ายอย่างไม่สบอารมณ์ รู้สึกไม่อยากเจอ ไม่อยากพูดคุยอะไรกับเขาทั้งนั้นในตอนนี้
“ไม่เชิญเข้าไปในห้องหน่อยเหรอ” คนตัวสูงทำทีจะเดินเข้ามาในห้อง แต่ถูกฉันเข้ามาดักหน้าเอาไว้
“จะคุยธุระนานเหรอคะคุณเก็น”
“ก่อนหน้านี้ยังเรียกพี่อยู่เลย” ริมฝีปากแดงยกยิ้ม เมื่อพูดถึงสรรพนามที่ฉันใช้เรียกเขาเมื่อตอนอยู่ร้านอาหาร
“ไม่ได้มีธุระอะไรใช่มั้ย มาเพื่อกวนประสาท?” ทีตัวเองตอนอยู่ที่ร้านอาหารยังทำเป็นเมินใส่กันอยู่เลย
“ขอเข้าไปข้างในหน่อย” เมื่อเห็นว่าฉันยังไม่ยอมให้เขาเข้ามาง่าย ๆ น้ำเสียงก็เริ่มเปลี่ยนไปทางอ้อน
“มีอะไรก็พูดมาค่ะ” อย่ามาอ้อนใส่แบบนี้นะ
“ขอเข้าไปข้างในหน่อย” คุณเก็นย
