“ไม่ ข้าไม่ยอมให้ราชินียึดอำนาจไป นางจะยึดครองเจ้าไปจากข้า ลาเบียร์เจ้าเป็นของข้าคนเดียวเท่านั้น”
นางภูติวาตรีขยับเข้ามากอดร่างหนาของภูติหนุ่มเอาไว้อย่างหวงแหน ดวงตาแดงก่ำวาววับ ในสมองรวบรวมความคิดเพื่อหาทางต่อกรกับอีกฝ่าย
“ยอมแพ้เสียเถอะวาตรี เจ้าสู้พ่อมดคาไลน์ไม่ได้หรอก”
ราชินีเอ่ยเสียงเย็น มองร่างบอบช้ำของอดีตคนสนิทด้วยแววตาสมเพช วาตรีรู้ว่าไม่มีทางสู้พ่อมดหนุ่มได้ แต่ยังบ้าบิ่นไปสู้เขา นางทำอะไรโง่ๆ เพียงเพื่อผู้ชายคนเดียว ช่างเขลานัก
“ราชินีข้าขอโทษ ข้าทำทุกอย่างเพราะข้ารักลาเบียร์ ยกโทษให้ข้าด้วย ข้าสำนึกผิดแล้ว”
นางภูติคนทรยศคุกเข่าลงกราบกรานราชินีท่าทางเหมือนคนสำนึกผิด ใบหน้างามนองน้ำตาดูน่าเวทนา
“ราชินีให้อภัยท่านวาตรีด้วยเถิด หากจะลงโทษโปรดลงโทษข้าเถอะ ทุกอย่างเกิดเพราะข้า”
ภูติหนุ่มเห็นนางภูติวาตรีร้องไห้ก็เกิดสงสารนางก้มลงคุกเข่าอ้อนวอนขอรับโทษเอง เขารู้ว่านางรักเข
