วันต่อมา
10.02 am.
"แม่รู้สึกไม่ดีเลยหยกที่คุณโซ่ดูแลค่ารักษาให้แบบนี้"
ฉันที่กำลังเก็บเสื้อผ้าเข้ากระเป๋าเหลือบมองแม่ที่กำลังยืนเก็บพวกของใช้ให้อยู่ และวันนี้ฉันกำลังจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วหลังจากที่อยู่ที่นี่มาเกือบจะสองอาทิตย์ได้
"พี่โซ่ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องคิดมาก"
"จะไม่คิดมากได้ยังไงล่ะ เฮ้อ..เมื่อวานนี้แม่ยังตกใจไม่หายที่พ่อเขามาเยี่ยมเราน่ะ"
"ท่านปลักเขาก็ปกตินะคะแม่"
"ก็มีแค่เรานี่แหละที่คิดว่าเขาปกติ คนรอบข้างรู้สึกแปลกๆกับสองพ่อลูกคู่นี้จะตาย"
ฉันหัวเราะเบาๆก่อนหันมองแม่ด้วยรอยยิ้ม
"แล้วเท่าที่แม่ดูพี่โซ่แม่ว่าพี่เขาแปลกไหมล่ะคะ?"
"แปลกสิ เขาดูแปลกมากแต่ก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไร"
"ใช่ไหมล่ะเขาน่ะน่ารักจะตาย"
แม่ยิ้มให้ฉันอย่างเอือมระอาก่อนเธอจะเดินมาลูบไหล่ของฉันเบาๆ
"แม่จะห้ามอะไรลูกแม่คงไม่ฟังแล้วล่ะในเมื่อลูกสาวแม่รักเขาขนาดนี้"
"หยกก็บอกแล้วไงว่าหยกรักเขา หยกพยายาม
