(โซ่)
หลายวันต่อมา
4.12 pm.
"จะเอางี้จริงๆใช่ไหม?"
"ใช่ ผมไม่ไหวแล้วว่ะพี่ช้าง"
พี่ช้างหันมองผมที่กำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ภายในห้องซ้อมที่อยู่บ้านของพี่ช้าง ขณะที่ตอนนี้คนในวงต่างกำลังนั่งเงียบใช้ความคิดอยู่ และเรื่องที่พวกมันกำลังเครียดกันอยู่คงไม่พ้นเรื่องที่ผมเลือกที่จะเรียกทุกคนในวงมารวมกันในวันนี้
"มึงรู้ใช่ไหมว่าทำแบบนี้จะต้องใช้เวลานานแล้วยังแฟนคลับอีก"
"กูรู้ รู้ว่ามีคนที่ชอบเพลงพวกเราเยอะ แต่ถ้าเราไม่ทำอะไรเลยไอ้ประธานแม่งก็จะเอาแต่ผลประโยชน์กับเราต่อ"
ไอ้ดีเดย์พยักหน้าหลังผมตอบคำถามมันด้วยความจริงจัง และใช่ว่าการตัดสินใจครั้งนี้มันจะต้องมีผลกระทบกับวงมาก และไม่ใช่ว่าผมไม่ใส่ใจแฟนคลับของวงเรานะกลับกันผมใส่ใจและรู้ดีว่าแฟนคลับเขารักในงานเพลงของพวกเราขนาดไหน
"สรุปคือมึงจะฉีกสัญญาแล้วเอาเรื่องความปลอดภัยไปฟ้อง เพื่อสู้กับฝั่งบริษัทที่จะฟ้องเราเรื่องที่เราฉีกสัญญาอีกทีถูกไหม?"
