(โซ่)
สี่เดือนต่อมา
'ขอโทษนะคะวันนี้ที่นัดกันไว้ต้องเลื่อนอีกนะ หยกติดงานจริงๆไม่โกรธกันนะพี่โซ่'
"เฮอะ"
ฟึ้บ
"โยนโทรศัพท์ไกลขนาดนี้มึงไม่โยนออกนอกห้องไปเลยวะ"
ผมเหลือบมองไอ้ลักษณ์ที่กำลังนอนเหยียดขาอยู่ที่เตียงเดียวกันอย่างหงุดหงิด คนแม่งยิ่งหงุดหงิดมากเกินพออยู่แล้วยังจะมาเจอเพื่อนกวนตีนใส่อีกนี่แม่งเหลือเกินจริงๆนะ
"เป็นอะไรทำไมไม่ตอบกู?"
"กูนึกว่ามึงประชดกูเลยไม่อยากตอบ"
ไอ้ลักษณ์ขมวดคิ้วมองผมอย่างมีคำถาม ก่อนมันจะเหลือบมองโทรศัพท์ที่นอนแน่นิ่งไปของผมก่อนจะหันมองหน้าผมอีกครั้งพร้อมรอยยิ้ม
"น้องหยกไม่ว่างคอลกับมึงอีกแล้ว?"
"มันมีหลายเรื่องรึไงในชีวิตกู"
"น้องเขาเบื่อพวกขี้เหวี่ยงอย่างมึงแล้วหนีไปซบแด๊ดดี้ทางนู้นแล้วรึเปล่า ใครจะไปชอบพวกไม่พอใจไรนิดๆหน่อยๆก็วีนก็เหวี่ยงวะ"
"แหมทำอย่างกะมึงไม่เคยนะไอ้ลักษณ์ กูยังจำได้ดีช่วงที่แฟนมึงไปฝึกงานแล้วมึงเมาร้องไห้หาเขาน่ะ"
"กูไม่เค
