สิตาภาลืมตาขึ้นช้า ขบริมฝีปากของเธอที่กำลังสั่นระริกไว้แน่น ดวงตาคู่งามวาววับด้วยความโมโห ก่อนที่ฝ่ามือน้อยจะยกขึ้นฟาดไปยังใบหน้าหล่อเหลาสุดแรงเสียงดังสนั่น
เผียะ เผียะ เผียะ !!!
ใบหน้าหล่อเหลาสะบัดไปตามแรงมือ รอยแดงปรากฏบนแก้มทั้งสองข้างเป็นริ้วๆ เขายืนนิ่งให้เธอตบเมื่อรุ้สึกตัวว่าได้ฉวยโอกาสรังแกเธออย่างน่าชัง สมควรจะถูกหญิงสาวลงโทษแบบนี้
“สิตา... ผมขอโทษ” เขาขอโทษเสียงแผ่ว มองหญิงสาวด้วยแววตาลุแก่โทษ
สิตาภาเม้มปากแน่น สะบัดหน้าเดินหนีขึ้นรถ โดยไม่แม้แต่จะเอ่ยปากสักคำ หญิงสาวสตาร์ตเครื่องยนต์นำรถแล่นออกไปด้วยความเร็ว ปล่อยให้โอลิเวอร์ยืนคอตกอยู่เบื้องหลัง เหตุการณ์นี้อยู่ในสายตาสองคู่ของคนที่แอบมองอยู่ข้างเสา เมื่อโอลิเวอร์เดินมายังรถของเขาแล้ว ทั้งสองจึงปรากฏตัวออกมาจากที่ซ่อน
“คุณสิตาตบพี่โอลิเวอร์จนหน้าหันเลย สงสัยจะเจ็บมากรัวตบอย่างกับเขาสะบัดไม้ตีปิงปอง” ไอรีนยกไหล่ทำหน้าเจ็บ
