บทที่ 33. ตอน จิ้งจอกห่มหนังแกะ
"ข้าร้ายกาจเช่นนี้ ท่านยังสนใจอีกหรือ"
"เจ้าทำให้ข้าสนใจเจ้าเอง คนอย่างข้าเมื่อสนใจสิ่งใดก็จะไม่มีวันเลิกรา"
สตรีนางนี้ทำให้เขาติดใจ เดิมคิดเสียใจที่กระทำหยาบหยามน้ำใจนาง แต่ยามนี้เขากลับรู้สึกว่า พบเจอความท้าทายขึ้นมา และเขาก็ชอบเจ้าซาลาเปาแฝดทั้งสองมาก ได้แม่แถมลูกมาก็นับว่าได้กำไร จะยอมปล่อยให้นางหลุดมือได้อย่างไร
“ท่านมันจิ้งจอกห่มหนังแกะ”
นางไม่เคยเจอคนเช่นเขามาก่อน บุรุษที่เคยเข้ามาเกี้ยวพาหากนางแสดงท่าทางไร้เยื่อใย ก็จะถอยห่างไปเอง มีบางรายพยายามตามตื้อก็ไม่ได้ทำให้นางลำบากใจเท่าแม่ทัพผู้นี้
“อืม เปรียบเทียบได้ไม่เลว แล้วเจ้าคิดว่าข้าเป็นอะไรได้อีกล่ะ”
ปากพูดไปก็หาเรื่องกินเต้าหู้ จากร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอดไปด้วย มือไม้กอดรัดลูบไล้ จมูกโด่งซุกไซ้ซอกคอนางสูดกลิ่นหอมๆ จากกายนาง
“อย่านะ ปล่อยข้านะ”
หลิวซืออินผลักไส หดคอเบือนหน้าหนี น้ำตาคลอออก
