“ราชินีเจ้าคิดว่าข้าควรทำเช่นไร”
ราชาพ่อมดหันไปสบตากับราชินีแม่มดที่กำลังยิ้มบางๆ เห็นใจสองหนุ่มสาวกับการทดสอบที่ทำให้ทั้งสองต้องวัดใจกัน แต่ก็เป็นการดีที่มอลลี่ยอมเอ่ยปากรับข้อตกลง โดยไม่ต้องถามฟารุคดินให้เสียเวลา ธรรมชาติมนุษย์ย่อมรักสายเลือดตัวเองยิ่งกว่าสิ่งใด หากฟารุคดินรู้ว่าต้องแลกลูกสาวกับชีวิตของตนเองคงไม่ยินยอม
“เมื่อมอลลี่รับปากแล้ว เราควรปล่อยนางไปเถอะ”
ราชินีบอกราชา ไม่อยากเล่นเอาเถิดเจ้าล่อให้เสียเวลา เมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว
“แลกเปลี่ยนอะไร มอลลี่บอกข้าที” ฟารุคดินไม่เข้าใจ หันมาถามมอลลี่
“ราชาขอ เอ่อ... ขอให้ข้าสละความเป็นแม่มด แลกกับการเป็นมนุษย์เช่นท่านยังไงล่ะ ข้ายอมเป็นมนุษย์ไม่เป็นแม่มดแล้ว”
มอลลี่ปดคำโต ไม่อยากให้สามีต้องรับรู้ข้อแลกเปลี่ยนนั้น
“เจ้ายอมเป็นมนุษย์... หมายถึงเจ้าไม่ได้เป็นแม่มดอีกต่อไป มันเป็นเรื่องที่ดี โอ้ว... มอลลี่ข้าดีใจที่เราเป็นมนุษ
