“ว่าแต่พระองค์ทรงทราบชื่อเล่นของหม่อมฉันได้ยังไงเพคะ”
“เราไปที่บ้านของเจ้ามาตั้งหลายครั้งแล้ว ไปคุยกับน้าของเจ้าทั้งสองคน”
“แล้วทำไมหม่อมฉันไม่เห็นรู้เรื่องล่ะเพคะ”
“เจ้าไปทำงานไง”
เขาหัวเราะเบาๆ และพลิกตัวลุกขึ้นนั่ง หล่อนรีบลุกขึ้นนั่งตามและมองเขาอย่างสงสัยไม่หยุด
“แล้วพระองค์ทรงไปหาน้าของหม่อมฉันทำไมล่ะเพคะ หรือทรงมีอะไรปิดบังหม่อมฉันอีก”
“เราก็แค่ไปบอกให้น้าทั้งสองคนของเจ้าเลิกเข้าบ่อน และหันมาประกอบอาชีพสุจริตไง เราไม่อยากให้เจ้าต้องกังวลกับน้าทั้งสองยามที่เจ้าต้องใช้ชีวิตอยู่กับเราที่คาร์มาลย์น่ะ”
“นี่ที่น้าดากับน้าศักดิ์ยอมเลิกเข้าบ่อนเป็นเพราะพระองค์เหรอเพคะ”
เขาระบายยิ้มน้อยๆ พลางดึงหล่อนขึ้นไปนั่งบนตักกว้างเปลือยเปล่า อาวุธประจำกายของเขาถูไถบั้นท้ายอวบจนหล่อนร้อนวูบวาบ
“ความดีของเรามีมากขนาดนี้ แล้วไยเจ้าไม่ตอบแทนเราด้วยปากของเจ้าล่ะ ริต้า”
หล่อนทำหน้าย่นใจคนตัวโต หัวใจ
