เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นสองครั้งทำให้คนที่นั่งตาแดงก่ำอยู่บนเตียงหันไปมองที่บานประตู ก่อนที่ใบหน้างามจะเชิดสูงขึ้นด้วยความแง่งอนเมื่อสมองคิดว่าใครเป็นอยู่หลังบานประตูไม้บานนั้น
“ถ้าจะง้อฉัน เอาไว้พรุ่งนี้เถอะค่ะ วันนี้ฉันยังไม่พร้อม”
ไม่มีเสียงของคนตัวโตตอบกลับมา มีแต่บานประตูเท่านั้นที่ถูกผลักให้เปิดออก มิรินรีบหันหน้าหนีเพราะคิดว่าเป็นฟินิกซ์
“บอกแล้วไงคะว่าตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจะเห็นหน้าคุณ”
“ฟิกซ์เองก็คงยังไม่พร้อมจะเห็นหน้าเธอเหมือนกันนั่นแหละ”
เสียงสตรีดังกังวานขึ้น และมันก็ทำให้มิรินต้องรีบหันขวับมามอง ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“คุณ... ขวัญตา...”
ขวัญตาระบายยิ้มหวาน “ก็ฉันน่ะสิ เธอตกใจอะไรของเธอล่ะมิริน”
มิรินหน้าร้อนจัดด้วยความอับอาย แต่ก็จะรีบเชิดหน้าดั่งเดิม
“ฉันไม่ได้ตกใจหรอกค่ะ แค่แปลกใจที่คุณขึ้นมาบนนี้เท่านั้นเอง”
ขวัญตาแสร้งกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องนอน ก่อนจะมา
