ตอนที่ 41
ตำหนักร้างหลังวัง…กับข้อความในกระดาษ
ฉันถูกพาตัวมายังตำหนักร้างหลังหวังโดยที่ทหารแบกเหมือนหมูหัน พอมาถึงก็จับฉันโยนลงอย่างกับผัก
ดวงตาคู่งามของฉันกวาดสายตามองตำหนักร้างหลังวัง สมกับเป็นตำหนักร้างจริง ๆ สภาพทรุดโทรม หญ้าขึ้นปกคลุม ฝุ่นหนาเขรอะสถานที่ผีสิงเช่นนี้ หลินซานซานจะมาทำไมที่นี่นะ ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ
คิดไม่ถึงเลยว่าตำหนักร้างหลังวัง จะทรุดโทรมเกินกว่าที่คิดไว้ซะอีก หาเรื่องใส่ตัวแท้ ๆ
“พระชายา ข้าได้เตรียมอุปกรณ์ทำความสะอาด ใส่ถังไว้ให้ท่าน…ท่านจัดหาที่นอนเองเถิด ประเดี๋ยวข้าจะให้สาวใช้เอาผ้าห่ม หมอนและเสื้อผ้ามาให้”
“ข้าต้องทำเองหรือ…” ดวงตาคู่งามเบิกโพลง ใช้นิ้วชี้ไปยังตำหนักร้างด้วยความไม่เข้าใจ ฉันเป็นถึงพระชายาเชียวนะ
“ขอรับ….องค์ชายสั่งข้ามาเช่นนั้น…ข้าขอตัวก่อน หวังว่าพระชายาจะมีความสุขกับสิ่งที่ตนเลือก…” จินฝานพูดแล้วเดินจากไป ทิ้งฉันไว้กับ
เชาเย่เพียงสองคน
