ตอนที่ 38
น้ำใจอันน้อยนิดที่ฉันหยิบยื่นให้ นางกลับตอบแทนคุณ ด้วยชีวิต
ฉันเดินเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา เดินตรงมา มีถอยหลังบ้าง จนมาถึงลำธาร น้ำใส ๆ ไหล เย็น ๆ เหมาะกับการว่ายน้ำแข่งกับปลา
คิ ๆ ล้อเล่นเจ้าค่ะ สองขาเดินมาใกล้ ๆ ลำธาร แล้วย่อตัวนั่งลง หยิบขวดน้ำที่ติดมือมากรอกน้ำใส่ขวด จากนั้นก็วักน้ำขึ้นมาล้างหน้า ลูบไล้คอ
“สดชื่น^^”
ใบหน้างามคลี่ยิ้มออกมาบางๆ พลันนึกไปถึงผีหลินซานซานที่เจอวันนั้น ทำให้ร่างบางถอยกรูด ไม่ให้เงาสะท้อนผิวน้ำ แล้วรีบเร่งฝีเท้ากลับที่พักในป่า
เดินมาชั่วครู่ก็มาถึงที่พักชั่วคราว พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นเฟิ่งหรั่น เนื้อตัวมอมแมมถูกมัดมือไขว้หลังเอาไว้ ด้วยความสงสารฉันจึงเดินเข้าไปหานาง หย่อนก้นลงไปนั่งข้าง ๆ นาง อีกใจหนึ่งอยากจะถามอะไรนางสักหน่อย
เท่าที่เห็น น้ำสักหยดนางก็ไม่ได้กิน เมื่อนึกถึงวันที่ฉันตกอับน้ำสักขวดก็ไม่มีกิน ฉันรู้ดีว่ามันทรมานแค่ไหน แม้จะรู้ว่า
