สองแม่ลูกวายร้ายเดินออกมาคุยกันที่นอกบ้านพัก คนเป็นลูกโวยวายไม่หยุดตามประสาเด็กเอาแต่ใจ
“แล้วเมื่อไหร่พี่ทรงเดชจะมาคะแม่ นี่มันจะข้ามวันแล้วนะคะ”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็คงมาถึงแล้วมั้ง ใจเย็นๆ สิ จะใจร้อนไปทำไมยายอร”
“ก็จะไม่ให้ใจร้อนได้ยังไงล่ะคะ ในเมื่อแม่ก็เห็นนี่ว่าพี่เคียร์สสนใจนังอัญมันออกนอกหน้าขนาดนั้นน่ะ” ชัชชุอรโวยวายขัดใจ “แล้วนี่แม่คิดแผนได้หรือยัง ฉันจะได้รวบหัวรวบหางพี่เคียร์สสักที”
“คิดได้แล้วล่ะ แต่ต้องรอให้ทรงเดชมาก่อน”
“นี่อรจะรอไม่ไหวแล้วนะแม่”
จารุวรรณหันมองลูกสาวอย่างหงุดหงิดไม่แพ้กัน “รอไม่ไหวก็ต้องรอ ถ้าแกไม่ยืมมือทรงเดชลากนังอัญชันมันออกไปจากตัวคุณเคียร์ส แล้วแกจะเข้าหาเขาได้ยังไงกันล่ะ”
คนเป็นลูกกระฟัดกระเฟียดอย่างไม่พอใจ ก่อนจะหยุดเดินเมื่อเห็นอัญชันนั่งเหงาๆอยู่ที่ใต้ต้นดอกลีลาวดีไม่ไกลนัก
“แม่นั่นนังอัญนี่”
“ไหน” จารุวรรณมองตามสายตาของลูกสาวไป
“ก็นั่นไงแม่ เ
