ภายในเรือนคนใช้
แกร๊ก!
เสียง ของลูกบิดดังขึ้น ก่อนที่ประตูไม้เก่าจะถูกผลักเปิดอย่างแรง
แสงสว่างจากภายนอกพุ่งทะลุเข้ามาเป็นเส้นสว่างตัดผ่านฝุ่นคละคลุ้งในห้อง
ซึ่งภาพตรงหน้าทำให้เว่ยหลงนิ่งงัน
ร่างของหญิงสาวที่เขาตามหากำลังนั่งพิงผนังเก่า ๆ ผ้าขาวที่มัดปากมีรอยเลือดจาง ๆ ซึมออกมา
ส่วนมือเล็กทั้งสองข้างถูกมัดแน่นจนผิวแตก และฝุ่นที่เกาะทั่วร่างบ่งบอกว่าเธออยู่ในนี้มานานหลายชั่วโมง
ในตอนนั้นเองเส้นเลือดข้างขมับของชายหนุ่มปูดขึ้นชัดเจน ดวงตาคมแข็งกร้าวราวกับนักล่าที่กำลังเดือดจัด
พร้อมกับเสียงหายใจของเขาหนักขึ้นทีละน้อย จนลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างหลังรู้ทันทีว่า…
บ้านหลังนี้กำลังจะมีคนซวย
“ใคร… ทำแบบนี้”
เสียงต่ำเรียบ แต่แฝงแรงอาฆาตจนทุกคนรอบข้างเหงื่อตกไปตาม ๆ กัน
เว่ยหลงไม่รอให้ใครตอบ เขาก้าวพรวดเข้าไป ย่อตัวลงตรงหน้าน้ำหอมอย่างเบามือ
มือหนาพลางแก้มัดเชือกออกจากข้อมือเล็กทีละเส้น แล
