"ลุง" รัณย์ที่กำลังยืนหันหลังให้กับประตูขณะคุยงานกับนิคและเมเบลหันไปมองตามเสียงเรียกนั้น เช่นเดียวกับทุกคนที่เงยหน้าขึ้นมองผู้มาเยือน
คนตัวเล็กพุ่งตัวกระโดดเข้าใส่คนตัวสูงอย่างที่เขาไม่ทันตั้งตัว เรียวแขนเล็กโอบรอบลำคอแกร่ง ขาขาวเกี่ยวกระหวัดเอวสอบ ท่อนแขนแกร่งโอบรัดเอวบางไว้ในทันทีทันใด ด้วยเกรงว่าเธอจะร่วงหล่นลงมา
"ทำอะไรของเธอ ถ้าฉันรับไม่ทันได้หล่นแข้งขาหักกันพอดี" คิ้วหนาขมวดกันเป็นปม ดุเสียงดังสนั่นหูแต่ก็แฝงไปด้วยความเป็นห่วง
"ลุงอย่าดุสิ" คนตัวเล็กจุ๊บปากคนตัวสูงราวกับต้องการปิดปากเขา ก่อนจะว่าปากยู่
"ไหนบอกมีเรียนถึงสี่โมงเย็นไง นี่พึ่งจะบ่ายสองโมงเอง"
"คิดถึง เลยโดดเรียนมาหาลุง" คำพูดหวานหูของเธอทำเอาคนตัวสูงปลื้มปีติล้นทะลักหัวใจ มองคนตรงหน้าด้วยสายตาหลงใหล
"เด็กนิสัยไม่ดี บอกความจริงมา" มือหนาข้างหนึ่งยกขึ้นมาบีบปลายจมูกโด่งเล็กอย่างมันเขี้ยว
"อาจารย์ยกคลาส ภรรยาเจ็บท้อง
