บัวรินเดินตามนนทิยาผ่านประตูบันไดหนีไฟเข้ามา ตรงนี้ไม่มีผู้คนเดินผ่านบ่อยนัก จึงสะดวกสำหรับการพูดคุยตกลงกัน
“คุณนนนี่... มีอะไรจะคุยกับบัวเหรอคะ”
“แกกลับมาทำไม”
“บัว... กลับมาเยี่ยมอาการเจ้าสัวค่ะ”
“หึ นึกว่าฉันจะเชื่อหรือไง แกกลับมาอ่อยพี่ไบร์ทอีกสินะ”
น้ำเสียงของนนทิยาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น และก็เดินเข้าหาร่างบัวรินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
บัวรินก้าวเท้าถอยหลังหนีตามสัญชาตญาณ ดวงตามองนนทิยาอย่างระแวดระวัง
“บัวจะไปทันทีค่ะ ถ้าเจ้าสัวออกจากโรงพยาบาลแล้ว”
“หึ คำพูดของคนต่ำๆ อย่างแกมันเชื่ออะไรไม่ได้หรอก ทางเดียวที่จะทำให้แกหายไปจากชีวิตพี่ไบร์ทก็คือ...”
นนทิยาต้อนร่างของบัวรินจนหญิงสาวถอยหนีไปสุดขอบบันได
“ความตาย!”
“คุณนนนี่จะทำอะไรคะ”
ขณะที่นนทิยากำลังจะผลักบัวรินให้ตกบันได วัลลีย์ก็ปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน พร้อมกับรีบยื้อยุดฉุดร่างของบัวรินจนพ้นอันตราย แต่ตัวเองกลับถูกผลักตกบันไดเสียเอ
