นนทิยาร้องห่มร้องไห้ด้วยความผิดหวังและขายหน้า เมื่อรู้ว่าเจ้าสัวภวัตไม่สามารถบังคับภวินท์ให้ยอมแต่งงานกับตัวเองได้ แม้ว่าบิดาของหล่อนจะโทรไปต่อว่าแล้วก็ตาม
“ตัดอกตัดใจเสียเถอะ นนนี่”
“แต่นนนี่รักพี่ไบร์ทนี่คะ นนนี่อยากเป็นเมียพี่ไบร์ท”
“ลูกแค่หลง แค่ปลื้มในความหล่อของพ่อไบร์ทเท่านั้นแหละ ไม่ได้รักหรอกนนนี่”
“ถึงตอนนี้หนูจะแค่หลงพี่ไบร์ท แต่ถ้าเราแต่งงานกัน หนูก็จะต้องรักพี่ไบร์ทมากแน่ๆ แต่ตอนนี้งานแต่งงานของหนูพังไปหมดแล้ว”
คนเป็นพ่อดึงลูกสาวเข้ามากอดปลอบใจ เพราะไม่รู้จะทำอะไรได้ดีไปกว่านี้อีกแล้ว
“พ่อจะหาผู้ชายที่ดีกว่าพ่อไบร์ทให้หนูเองนะนนนี่ พ่อสัญญา”
“แต่หนูจะเอาพี่ไบร์ทนี่คะ หนูอยากได้พี่ไบร์ท”
“เราจะไม่พูดถึงคนครอบครัวนั้นอีก พ่อตัดเพื่อนกับเจ้าสัวภวัตไปแล้ว”
“นี่คุณพ่อ ตัดเพื่อนกับคุณลุงแล้วเหรอคะ”
“ใช่ ต่อจากนี้ไปพ่อกับเจ้าสัวภวัตไม่ใช่เพื่อนรักกันอีกแล้ว” แววตาของประวิท
