จูบนั้นทำให้ทั้งคู่ที่เคยใกล้ชิดกันมาก่อน… หลงอยู่ในวังวนนั้นนานกว่าที่ตั้งใจ ลมหายใจพันกันท่ามกลางไออุ่น ก่อนที่คีตะจะถอยจูบออกมา
เขาพูดเสียงเข้มต่ำ แต่แอบเขินเล็กน้อย
“ถ้ายังส่งเสียงอีก… ผมคงไม่ทำแค่จูบ”
อลินาก้มหน้าลง เงียบเหมือนเด็กโดนดุ แต่หัวใจเต้นแรงไม่หยุด
"ผมรู้ว่าบ้านพี่ นี่ก็ห้องนอนของพี่แต่ตัวผมเลอะขนาดนี้จะกลับยังไง รถก็ขับรถพี่มา"
คีตะยื่นมือไปหมายจะช่วยถอดเสื้อ แต่อลินายกมือขึ้นกั้นหน้าอกเธอไว้แน่น
เขาพยักหน้าเบาๆ เหมือนเตือนว่าเข้าใจแล้ว
“ถ้าปล่อยให้พี่อาบน้ำเอง แล้วลื่นล้มขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ คราวหน้าก็จำด้วยครับดื่มจนเมามันลำบากคนอื่น?”
อลินาสบตาเขาอย่างท้าทาย
“นายมั่นใจเหรอ… ว่าถ้าฉันถอดแล้วนายจะทนไหว?”
คีตะกลืนน้ำลาย เสียงตอบต่ำแผ่วข้างริมฝีปาก
“ผมเห็นมาหมดทุกซอกทุกมุม บนร่างของพี่จนหมดแล้ว ยังมีอะไรที่ผมทนไม่ได้อีกไหม?”
คีตะเงียบคิดกับตัวเอง…
ไอ้คีตะใจนายเ
