เวลาล่วงเลยกว่าสองสัปดาห์แล้ว ที่ทั้งคู่ไม่เจอกัน และวันนี้เป็นวันที่เขากลับมา เป็นวันที่เธอรอคอยในทุกวัน พอมีเสียงประตูเปิดออก ร่างบางที่นั่งอยู่โซฟาก็รีบหันขวับไปมอง ด้วยความรู้สึกที่ดีใจ
ทันทีที่ร่างสูงโผล่พ้นประตูเข้ามา เขาก็มองใบหน้าสวยที่โหยหา รอยยิ้มของความดีใจก็ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อ เขาเองในทุก ๆ วันก็คิดถึงเธอมาก
อันดารีบลุกขึ้นและวิ่งไปสวมกอดเขา ด้วยความรู้สึกที่คิดถึงมากล้น จนแทบทนไม่ไหว
“จุ๊บ จ๊วบบบบบ อื้มมม”
แล้วทั้งคู่ก็จูบกันอย่างดูดดื่ม ด้วยความรู้สึกที่โหยหา ตลอดเวลาห่างกัน มันมีแต่ความคิดถึงที่มากล้น
“หนูคิดถึงคุณ” อันดารีบพูดความรู้สึกที่อยู่ในใจออกไป อย่างไม่ปิดบัง
“ฉันก็คิดถึงหนูเหมือนกัน เป็นยังไงบ้าง”
“ฮึก ๆ” แค่ได้กลิ่นกายของเขา น้ำตาที่แห้งเหือดไปแล้ว ก็ไหลออกมาอย่างกั้นไม่อยู่
“ร้องไห้ทำไม” กันต์ที่เห็นแบบนั้น ก็ถึงกับตกใจ
“หนูคิดถึงคุณมาก ๆ”
“หึ รู้แล้วว่
