ปรเมศทรุดลงบนเก้าอี้ด้านนอกห้องฉุกเฉินอย่างคนไร้เรี่ยวแรง หลังจากกระวนกระวายใจตามลูกน้องคนสนิทพาผู้หญิงคนสำคัญมากที่สุดในชีวิตพามาส่งโรงพยาบาลเครือที่สกุลเรวัติบริจาคเงินช่วยเหลือทุกเดือน แน่นอนว่าสิทธิพิเศษต้องรักษาให้ดีที่สุเตามความต้องการของผู้มีพระคุณ
“ไม่เป็นไรนะครับท่านรองฯ ผมเชื่อว่าคุณแพรจะต้องหายดีแน่นอนครับ”
ธาวินทำอะไรไม่มากจึงช่วยส่งแรงกำลังใจแก่เจ้านายหนุ่มมีหน้าซีดเผือด
“นายกลับไปดูแลลูกฉันเถอะ ทางนี้ฉันจะเป็นคนจัดการเอง”
“ท่านรองฯ โทรศัพท์ท่านรองฯ คุณกิ่งโทรมาหาครับ”
ธาวินถือสมาร์โฟนของผู้เป็นนายเอาไว้ เวลาแสดงหน้าจอบ่งบอกว่าสี่ทุ่ม คู่หมั้นคนสวยก็น่าจะนอนหลับฝันดี
“เวลาดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้มีเรื่องอะไร ไม่ต้องรับ”
ชายหนุ่มเอ่ยตอบลูกน้องอย่างไม่แยแส คู่หมั้นจะโทรมาหาเขาตอนดึกคงไม่พ้นเรื่องคุยกันตามประสาคนรัก ซึ่งตนเองไม่ได้รักกิ่งพยอมเหมือนชู้สาว
“แต่มันจะดีเหรอครับท
