นี่มัน...
“ชุดแต่งงาน?”
“ใช่ค่ะ สวยไหมล่ะคะ มา... เดี๋ยวพวกพี่จะแต่งหน้าทำผมให้”
หล่อนช็อกกับสิ่งที่กระจกเงาสะท้อนออกมาให้เห็น นี่มันอะไรกันน่ะ
“ให้ฉัน... ฉันใส่ชุดทำไม”
“ก็คุณน้องเป็นเจ้าสาวนี่คะ”
หล่อนส่ายหน้าปฏิเสธ สมองช็อตพังพินาศ ตกใจจนลำดับเหตุการณ์ไม่ถูก
“ฉันจะเป็นเจ้าสาวได้ยังไง ฉันไม่ได้จะแต่งงานกับใคร นี่... พวกพี่ต้องเข้าใจผิดแน่ๆ ต้องจับมาผิดคนแน่ๆ เลย”
“ไม่ผิดตัวหรอกค่ะน้องนิลนารา”
หล่อนเผยอปากค้างตกใจ
“พวกพี่... รู้จักชื่อฉันด้วยเหรอ”
“ก็รู้สิคะ ในเมื่อน้องนิลนาราเป็นเจ้าสาวของคนว่าจ้างพี่”
มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?
“แต่ฉัน... ไม่รู้จักคนว่าจ้างพวกพี่นะคะ น่าจะมีอะไรเข้าใจผิดกันแน่ๆ ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ”
“ไม่ได้หรอกค่ะ ขืนปล่อยไป พี่สองคนมีหวังถูกเล่นงานยับแน่”
“แต่ฉันไม่ใช่เจ้าสาวของเจ้าบ่าวที่พวกพี่กำลังพูดถึงนะคะ ไม่มีทางใช่...”
“ใช่สิคะ ไม่มีอะไรผิดพลาดหรอกค่ะ”
