เกียร์รักศรัณย์

ตอนที่ 17 goodbye kiss

"ว่าใครป๊อด?" เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงผะแผ่ว สายตาหลุบมองต่ำไปยังคนตัวเล็ก ที่กำลังจับยึดอยู่ตรงหน้าอกของเขา

"คนแถวนี้แหละ ก้มลงมานี่เลยนะ" คนตัวเล็กเอ่ยเพียงแค่นั้น ก่อนจะดึงรั้งเสื้อเขาตรงหน้าอก ส่วนเขาก็ยอมโน้มใบหน้าลงมา เพื่อให้คนตัวเล็กแนบริมฝีปากลงไปบนกลีบปากเขาอย่างว่าง่าย

เขาไม่ได้ขยับริมฝีปาก แต่ปล่อยให้เธอขบเม้มกลีบปากเขาเบาๆ ก่อนจะผละออกอย่างอ้อยอิ่ง แต่ก็ไม่วายยื่นหน้าเข้าไปกระซิบข้างใบหูเขา

"Goodbye นะคะ" เธอเอ่ยพลางลูบไล้ไปตามหน้าท้องแกร่งของเขา ก่อนจะหยุดลงตรงหัวเข็มขัด "อย่าลืมเก็บหนูไปฝันเปียกล่ะ เพราะพี่จะไม่ได้อึ๊บหนูแล้ว" คนตัวเล็กพูดจบก็แกล้งเลื่อนฝ่ามือลงไปลูบเป้ากางเกงเขาเบาๆ จนร่างสูงถึงกับสะดุ้ง พร้อมกับอุทานออกมาอย่างตกใจ

"เฮ้ย! ยัยเด็กหื่น..." แต่ไม่ทันได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น เธอกลับรีบวิ่งไปยังรถที่เรียกเอาไว้ทางแอปก่อนหน้านี้ ก่อนจะหันมาแลบลิ้นให้เขาพร้อมกับโบกมือลากัน

แม่งเอ๊ย... กูโดนน็อก!

เขายังคงอ้าปากค้างกับการกระทำของเธอ ก่อนจะหันซ้ายหันขวามองดูว่าเมื่อกี้มีใครเห็นหรือเปล่า แต่ยังถือว่าโชคดีที่บริเวณนี้ไม่มีใคร

แล้วหรรมเขาเสือกตุงอีกแล้วนี่สิ โดนเธอแตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลย มันอ่อนไหวตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

นี่ไง เขาโดนยัยเด็กล่อลวงอีกแล้ว แบบนี้จะไปหาผู้หญิงแบบนี้ได้จากที่ไหนอีก

'อิงดาว วงศ์ชิระนนท์'

ชื่อนี้กูจะไม่ลืมเลย ยัยเด็กหื่น... ถ้าเผลอเจอกันอีกขอฟาดให้ก้นลายสักทีสองที แม่งโคตรดื้อเลย

เขาไม่ทันที่จะได้เดินไปยังรถบิ๊กไบค์ลูกรัก เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงกลับส่งเสียงเรียก

Rrrrrrrr

'คิรินทร์'

เมื่อยกขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเพื่อนในแก๊งของเขาที่โทรเข้ามา คงโทรมาตามเขาเข้ามหา’ลัยสินะ

"ว่าไงมึง..." เขากดรับพร้อมกรอกเสียงลงไป

"ไอ้ศรัณย์พวกกูบอกให้มึงมาซ้อมประชุมเชียร์ด้วยไง แม่งหายไปทั้งวันเลย" พอกดรับปุ๊บมันก็สวนกลับเข้ามาอย่างคนหัวเสียทันที

อย่างที่รู้ๆ กัน เขาไม่ใช่สายกิจกรรม แต่นี่พวกมันมอบตำแหน่งเฮดว้ากให้เขาแบบงงๆ ใครมันจะไปตั้งตัวทัน

"เดี๋ยวกูไป" เขาพูดพร้อมกับเดินไปยังรถบิ๊กไบค์ที่จอดอยู่ไม่ไกล

"วันไหนครับ ขอระบุวันที่ชัดเจน พวกกูจะได้เรียกประชุมทีเดียว" มันยังคงเซ้าซี้กันไม่เลิกเลย

"พรุ่งนี้ละกัน วันนี้คงไม่ทัน..."

และเขาคงไม่มีอารมณ์จะไปนั่งฟังพวกมันพูดหรอก ตอนนี้เขาอยากเก็บแรงไว้นอน เพราะรู้สึกใช้แรงเยอะเกินไปจริงๆ วันนี้

"ให้แน่นะมึง มึงน่ะตัวดีเลย ถ้าหายพวกกูตามถึงห้อง กูรู้นะว่าที่กบดานมึงมีกี่แห่ง"

แม่งเสือกรู้อีก คอนโดเขามีหลายที่ มีทั้งเช่าอยู่กับน้องสาวอย่าง 'เรน่า' แต่เขามักปล่อยให้น้องอยู่คนเดียว ส่วนเขาจะนอนอีกที่นึงเพราะไม่อยากให้บรรดาเพื่อนสนิทไปหาและเอ่ยแซวน้องสาวเขา

น้องสาวใคร ใครก็หวงปะ ใครจะยอมให้พวกเพื่อนนิสัยเหี้ยๆ ที่คบกันเพราะนิสัยเดียวกันเห็นน้องสาวตัวเองล่ะ เพื่อนที่เขาไว้ใจมีแค่ไอ้ไต้ฝุ่นคนเดียว เพราะมันไม่เคยมีเรื่องผู้หญิง และคงไม่สนใจผู้หญิงคนไหนหรอกมั้ง...

สามสัปดาห์ถัดไป

เขานั่งหาวแล้วหาวอีก เหมือนจะอดหลับอดนอนกับการซ้อมประชุมเชียร์ และคงไม่ใช่เขาคนเดียวที่รู้สึกง่วง เพราะต่างคนต่างมีหน้าที่รับผิดชอบในหลายๆ ฝ่ายเพื่อต้อนรับรุ่นน้องปีหนึ่งที่จะเข้ามาในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า

ในตอนนี้เขาเหลือบมองดูนาฬิกาก็พบว่าเกือบสองทุ่มแล้ว เมื่อคืนเขาซ้อมเชียร์จนเกือบตีสอง วันนี้เลยต้องปล่อยเร็วหน่อย

แต่เขาในฐานะเฮดว้ากยังต้องไปประชุมร่วมกับคณะอื่นเพื่อลดความรุนแรงในการรับน้อง โดยเฉพาะคณะวิศวะที่รับน้องมหาโหดทุกปี แต่ปีนี้เพิ่งเปลี่ยนกฎใหม่ออกมาล่าสุด

"อย่างที่อธิการบดีกำชับมา โดยเฉพาะคณะวิศวะทางเบื้องบนบอกให้พวกเรารับน้องแบบสร้างสรรค์ งดว้ากใส่น้องแรงๆ แต่ยังว้ากได้อยู่ พวกพี่ว้ากในปีนี้เลยมีหน้าที่ยืนคุมพฤติกรรมรุ่นน้อง บอกกฎเกณฑ์ต่างๆ ที่ควรเคารพ และหน้าที่สันทนาการเป็นของฝ่ายสันฯ" เขาบอกทุกคนในที่ประชุม จากสารที่เพิ่งได้รับมาล่าสุด

ต่อให้เปลี่ยนจากระบบโซตัส เป็นรับน้องสร้างสรรค์ แต่วิศวะก็ยังคงคอนเซ็ปต์พี่ว้ากอยู่ดี แต่เอาพี่ว้ากมาประดับเพื่อให้รู้ว่าคณะนี้คือ วิศวะ

ส่วนเขาคงเก๊กหล่อ ให้รุ่นน้องกรี๊ดเล่นๆ ถ้าไม่ใช่ว่าฝ่ายคิดคอนเซ็ปต์มันจัดตรีมแปลกๆ มาให้พี่ว้ากทำ

"วันนี้พอแค่นี้ ฝ่ายสันทนาการมีซ้อมต่อใช่ไหม งั้นก็ฝากด้วยนะ แล้วอย่ากลับดึกกันล่ะ"

เขาหันไปบอกฝ่ายสันทนาการที่ประกอบไปด้วยพวกปีสอง กับปีสามที่ทำหน้าที่นี้

แต่ระบบเปลี่ยนขนาดนั้น ทำไมเพื่อนเขามันยังให้พวกพี่ว้ากทำอะไรแปลกๆ อีกก็ไม่รู้

"ตรีมรับน้องปีนี้มึงจะให้พวกกูใส่ไอ้โม่งจริงดิ" เขาอดที่จะเอ่ยถามไอ้คิรินทร์ตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาที่ไม่เคยแม้แต่เข้ากิจกรรมใดๆ ของมหา’ลัยต้องมาแบกหน้าเป็นพี่ว้ากอยู่ในตอนนี้

แม่ง โคตรง่วงเลยเหอะ แต่ต่อให้ง่วงแค่ไหนก็ต้องพูดกับเพื่อนให้จบ เพราะไม่งั้นพวกเพื่อนจะกระหน่ำโทรหาเขากันอีก

"ก็เออดิ มันต้องทำให้รุ่นน้องจำไม่ได้ งั้นกูให้เลือกระหว่างไว้หนวดไว้เครา กับมึงยอมใส่ไอ้โม่ง มึงจะทำอันไหน"

เขาถึงกับเบ้หน้าให้อีกข้อเสนอ ขนบนหน้าใครอยากจะมีก็มีไป ให้ขนมันขึ้นที่เดียวพอเหอะ

"ไอ้โม่งดิวะ ให้กูไว้แค่หมxยก็พอเถอะ อย่าให้ขนมารกที่หน้ากูอีกที่เลย"

เขาบอกมันพร้อมกับดันตัวที่ล่ำบึกของไอ้คิรินทร์ออก ตอนนี้เขาง่วงมาก โคตรอยากนอนแต่ไม่ทันที่จะได้เดินไปไหน เสียงของไอ้คิรินทร์กลับเอ่ยขัดเสียอย่างนั้น

"ไอ้ศรัณย์ มึงห้ามจีบน้องปีหนึ่ง มึงรู้กฎนี้ใช่ไหมตอนวันรับน้อง ถ้าจะจีบให้เลยช่วงรับน้องไปก่อน" มันพูดก่อนจะยกบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ...

อ้าว ไอ้เหี้ยนี่ มหา’ลัยห้ามสูบบุหรี่ แต่มันโคตรใช้ไม่ได้กับคณะอย่างพวกเรา กฎที่มีแม่งแหกทุกกฎ สร้างกฎมาเพื่อให้พวกเราๆ แหกชัดๆ

แต่มันบอกว่าห้ามจีบปีหนึ่ง พูดอย่างกับไม่รู้จักคนแบบเขา

"กูไม่พิศวาสเด็กปีหนึ่งครับมึง อ่อนหัด ใครแม่งจะไปชอบ" อย่างเขามันต้องสาวเปรี้ยวประสบการณ์โชกโชนโน้น

ถ้าเขาชอบเด็กปีหนึ่งเขาชอบไปตั้งนานละ แต่นี่ไม่ได้พิศวาสอะไรขนาดนั้น เด็กพวกนั้นก็เป็นแค่เด็กที่เริ่มหาประสบการณ์ใหม่ๆ ในชีวิตมหา’ลัย หรือเรียกง่ายๆ ว่าพวกเห่อหมออ้อยนั่นแหละ

"ก็ดี อย่าให้กูเห็นว่าแอบควงนะมึง" มันพูดพร้อมกับพ่นควันสีขาวคละคลุ้งในอากาศ

"ไม่มีทาง มึงก็รู้คนอย่างไอ้ศรัณย์ชอบสาวเจนจัด ปีหนึ่งตัดทิ้งไปเลย"

เขายักไหล่พร้อมกับเดินไปยังลานจอดรถ วันนี้ไม่มีอารมณ์จะพูดคุยกับใคร เขาง่วงอยากนอนฉิบหาย เพราะไอ้ไต้ฝุ่นนี่เลยที่เป็นคนบงการให้เพื่อนๆ ในแก๊งแต่งตั้งเขาเป็นเฮดว้าก กูเลยไม่ได้นอนเนี่ย

ว่าแล้วก็ไปรบกวนมันที่ห้องแม่งดีกว่า เพราะวันนี้มันไม่เข้าประชุม บอกแค่ว่า 'น้องสาว' ไม่สบาย ต้องเอาน้องมาอยู่ที่ห้องด้วย

แต่เขาไปนอนอีกห้อง ไม่ได้นอนห้องของน้องมันสักหน่อย...

.

.

.

ฝากคอมเมนต์ด้วยนะคะ