ท่าทางตื่นตกใจของบิดาทำให้นิโคไลต้องขมวดคิ้วมุ่นด้วยความประหลาด ไม่เข้าใจในความคิดของท่านเลยสักนิด
“อ้าว... แล้วคุณพ่อให้ผมแต่งงานกับอิงบุญทำไมล่ะครับ คนแต่งงานกัน อยู่ด้วยกัน สักวันก็ต้องรักกันอยู่แล้ว ผมคิดว่าคุณพ่อจะดีใจซะอีกนะครับ ถ้าผมรักอิงบุญขึ้นมา”
สีหน้าของบิดาห่างไกลจากคำว่ายินดียิ่งนักในสายตาของเขา นี่คุณพ่อต้องการอะไรกันแน่ ท่านน่าจะดีใจ แต่ท่าทางของท่านกลับแสดงตรงกันข้ามซะงั้น
“จะยังไงก็ช่าง แกห้ามรักหนูอิง”
“ผมไม่เข้าใจคุณพ่อเลย”
นิโคไลบ่นอุบ และก็มึนงงเป็นที่สุด
“แกไม่จำเป็นต้องเข้าใจพ่อหรอก แค่แกทำตามในสิ่งที่พ่อบอกก็พอ เอาล่ะ พ่อกลับก่อนนะ เอาไว้พ่อจะมาเยี่ยมใหม่”
เกรกอรี่ลุกขึ้นยืน และทำท่าจะเดินจากไป แต่นิโคไลเรียกเอาไว้เสียก่อน
“คุณพ่อจะรอพบพี่คิลล์ไม่ใช่หรือครับ”
“พ่อไม่รอแล้ว เอาไว้โอกาสหน้าก็แล้วกัน”
นิโคไลยกมือขึ้นเกาศีรษะของตัวเองด้วยความมึนงง มองร่างของบ
