“ทำไมเธอไปไม่ลาสักคำนะอิงบุญ ไหนว่ารักฉันไง”
มือหนาดันบานประตูให้เปิดกว้างออก ก่อนจะปิดลงอย่างเบามือ ห้องนอนช่างอ้างว้างยิ่งนักเมื่อไร้เงาของอิงบุญ หัวใจของเขาก็แสนจะเจ็บปวดเมื่อไม่มีหล่อนอยู่ข้างกาย
“เธอทำให้ฉันเจ็บปวดมากรู้ไหม...”
ร่างสูงใหญ่ทรุดลงนั่งบนเตียงนุ่ม ดวงตาคมกริบทอดมองออกไปยังท้องฟ้าสีดำทะมึนของรัตติกาลไร้เงาจันทรา
“แต่ฉันก็ยังคงโง่ ยังคงโง่ที่จะรักเธอต่อไป...”
ชายหนุ่มพึมพำออกมาเสียงรวดร้าว ความเจ็บปวดจากความรักครั้งแรกในชีวิตทำให้เขาแทบจะหลุดลอยไปกลับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น แต่เพราะความจริงที่ได้รู้จากปากของบิดา ความจริงที่ทำให้อิงบุญตัดสินใจหนีไปจากที่นี่ ความจริงเหล่านี้ช่วยดึงสติให้กลับคืนมา
เขาจะไม่ทำร้ายตัวเอง จะไม่ประชดประชันชีวิตด้วยการกรอกแอลกอฮอล์เข้าไปในปากอีกแล้ว สิ่งที่เขาต้องทำก็คือเข้มแข็ง และทำทุกวิถีทางเพื่อลากอิงบุญกลับมาอยู่ในอ้อมแขนอีกครั้ง ซึ่งเขาจะ
