เสียงเคาะประตูเบาๆ หน้าห้อง ทำให้มือบางต้องรีบปาดน้ำตาทิ้งทันที ก่อนจะรีบปั้นเสียงถามออกไป
“ใครคะ”
“ยายเองหนูอิง”
อิงบุญเม้มปากเป็นเส้นตรง หล่อนไม่อยากพบหน้าใครตอนนี้ แต่คงไม่สามารถขับไล่อิงอรให้จากไปได้ สิ่งเดียวที่ทำได้คือการยืนหยัดและเผชิญหน้ากับมัน
“รอแปบหนึ่งค่ะคุณยาย”
หญิงสาวก้าวลงจากเตียง เดินไปหยุดที่หน้าประตูห้อง ยกมือขึ้นป้ายน้ำตาซ้ำๆ อีกครั้งเพื่อให้มั่นใจว่าไม่เหลือร่องรอยร้าวรานใจบนสองแก้มอีก จึงดึงประตูให้เปิดออก
“เชิญค่ะคุณยาย”
“ขอบใจหนูอิง”
อิงอรเดินเข้ามาหยุดภายในห้องพักของหลานสาว
อิงบุญปิดประตูเสร็จแล้วก็รีบประคองร่างของคุณยายให้ไปนั่งลงบนโซฟาริมหน้าต่าง ก่อนที่ตัวเองจะทรุดตัวนั่งตามลงไปบนโซฟาตัวข้างๆ
“คุณยาย... เอ่อ... คงจะมาเรื่องของคุณ... จักรภพ...”
หญิงสูงวัยระบายยิ้มก่อนจะส่ายหน้าน้อยๆ
“เรื่องนั้นยายไม่ติดใจอะไรหรอกหนูอิง”
“แต่ว่าอิง... เสียมารยาทกับแข
