วันต่อมา_
ร่างอรชรในชุดนักศึกษารีบก้าวตามทางเดินตึกวิศวะ หลังจากลงรถยนต์ของไคล์บริเวณจุดที่ไร้ผู้คนเพ่นพ่าน เพื่อหลบทุกสายตารอบข้างที่ยังไร้คำตอบในสถานะกันและกัน
และดูเหมือนว่าเธอจะเห็นพี่ชายมายืนดักรอ ผ่านใบหน้าแสนเป็นห่วงก็ยิ่งทำเธอรู้สึกผิด เพราะเมื่อวานนี้หนีสายสนทนาไม่ยอมรับโทรศัพท์เลย กลัวว่าจะโดนต่อว่าไม่ก็มารับให้เธอกลับไปรับชะตากรรมแสนใจร้ายอีกครั้ง
"ชา..ไปไหนมาเหรอ ทำไมไม่รับสายพี่ล่ะ แม่เป็นห่วงเรามากๆ เลยนะ" เขารีบพุ่งมาคว้ากอดน้องสาวเอาไว้
"ชาไปนอนกับพุดดิ้งมา"
"เราไม่ได้เป็นไรใช่ไหม ไม่เป็นไรนะวันนี้กลับบ้านพร้อมพี่กัน ไม่มีอะไรที่เราต้องกลัวแล้ว" ชิณณ์โอบกอดน้องสาว
"วันนี้ชากลับไม่ได้หรอกค่ะ ว่าจะช่วยที่คณะเตรียมของไปค่ายยังไงค่อยกลับไปทีหลังเนอะ" ดวงตาคู่กลมโตมันเอ่อคลอน้ำตาหนัก หากจบเรื่องไปค่ายแล้วเธอจะหนีจากบ้านหลังนั้นได้อย่างไร
ในเมื่อก็รู้แล้วว่าเขาไม่รัก..
