หลายอาทิตย์ผ่านไป
ฉันกับหวงลู่ยังคบกันดี ดีมากจนฉันกลัว กลัวว่านี่คือความฝัน กลัวจะตื่นจากฝันเข้าสักวัน ถึงการคบกันของเราจะเป็นความลับ มีเพียงคุณลุง คุณป้า หยางหยาง พี่ไป๋ และบอดี้การ์ดของหวงลู่เท่านั้นที่รู้ก็ตาม
"พี่หยาง" ฉันเรียกหยางหยางเสียงหวาน หลังจากทานมื้อเที่ยงเสร็จ ตอนนี้ทุกคนกำลังพักเที่ยงกันอยู่ ไม่มีใครทำงาน และก็มีแค่เวลานี้เท่านั้น ที่ฉันจะได้อยู่กับหวงลู่ แต่ก็ไม่สามารถเดินไปเองได้ ต้องให้หยางหยางพาไป
"เรียกเสียงหวานเลยนะ" มันมองค้อนฉัน
"ไม่ได้เหรอ" ฉันเดินไปกอดแขนอ้อนมัน
"ขนลุก! จะไปก็ไป" มันทำตัวสั่นขนลุกขนพองใส่ฉัน ก่อนจะลุกจากเก้าอี้
"จะพากันไปไหน" คุณลุงที่นั่งพักอยู่ข้างๆ ถามขึ้น
"ไปรถไอ้หวงลู่" หยางหยางตอบ คุณลุงพยักหน้ารับทราบแล้วก้มลงดูบทต่อ ฉันกับหยางหยางจึงเดินไปที่รถบ้านของหวงลู่ที่จอดอยู่ไกลพอสมควร
ถ้าไม่มีหยางหยางฉันจะเดินมาคนเดียวไม่ได้ มันจะผิดสังเก
