"ชิ!" ฉันยังคงกอดอกเชิดหน้า ถึงปากจะปฏิเสธว่าไม่งอน แต่จริงๆ แล้ว ก็นั่นแหละ ดูปฏิกิริยาฉันเอาเอง!
"ไม่มีเวลาจริงๆ ต้องซ้อมเต้น ลงจากขึ้นสเตจก็ไปถ่ายโฆษณาต่อ" เขาอธิบายแต่ฉันว่าข้ออ้างมากกว่า คนเรามันจะไม่มีเวลาจับโทรศัพท์สักนาทีเลยเหรอ
"...." ฉันเงียบไม่คุยด้วย เพราะเหตุผลฟังไม่ขึ้น
"ซื้อของกินมาฝาก อยากกินป่าว" เมื่อเห็นฉันเงียบไม่คุยด้วยก็เอาของกินมาล่อ แต่ฉันไม่ยอมหรอกนะ ของกินก็ของกินสิ
"...."
"โอเค ไม่อยากกินก็ไม่ต้องกิน เอาไปให้การ์ดก็ได้" เมื่อเห็นฉันไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ เขาก็ลงจากเตียง จะเดินออกไป
"ขะ...ของกินอะไร" ฉันถามก่อนที่เขาจะเดินไปถึงประตู เราต้องงอนอย่างมีขอบเขตสิ ไม่งั้นอดของอร่อย
"ออกมาดูสิ" เขาหันมาตอบ ยิ้มพอใจที่ฉันตกหลุมพราง!
"ขี้เกียจเดิน อยากขึ้นหลัง" ฉันบอกปากยื่น เขาต้องตามใจฉัน โทษฐานที่เขาทำให้คิดถึง!
"...." เขาไม่ปฏิเสธ เดินกลับมาที่เตียง ยืนหันหลังให
