เดวิดคลายจุมพิตเถื่อน โยงตัวอยู่เหนือร่างอรชร และค่อยๆ กดความเป็นชายใหญ่โตที่เหลืออยู่ครึ่งลำลงไปในความเป็นหญิงทีละนิดๆ
“ถ้าเจ็บมากจนทนไม่ไหว บอกผมนะ ผมจะหยุด... ให้คุณพักก่อน โอ้ววววว...”
กลีบสาวบีบตอดรัดรอบท่อนชายแรงเหลือเกิน จนเขาแทบเป็นบ้า
“ไม่... ไม่เจ็บค่ะ เข้ามา... ซี๊ดดดด อ๊า... อ๊า...”
ความเจ็บจางหายไปจนแทบไม่เหลืออยู่แล้ว จะมีก็แค่ความอึดอัดจากความใหญ่โตคับรูของดุ้นชายเพียงเท่านั้นที่กวนใจอยู่
“โอ้ว... พระเจ้า... แน่นเหลือเกิน...” เดวิดครางคำรามราวกับคนบ้า เขาก้มลงจูบปากอิ่มของพราวพลอยอย่างลุ่มหลง
“อืมมม คุณแน่นมาก... พลอย... ผม... ผมจะต้องขยับแล้วนะ ผม... ผมต้องขยับแล้ว โอ้วววววว...”
หล่อนตอบรับเขาด้วยรอยยิ้มเอียงอาย จากนั้นก็หลับตาพริ้ม เริงร่าต้อนรับความหิวกระหายของเดวิดด้วยความยินดี
“อ๊า... อู๊ยยยยย เสียวววว... อ๊า...”
หล่อนรู้สึกดีเหลือเกิน มันวิเศษมาก... มากกว่าท
