เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้เดวิดที่เพิ่งก้าวออกมาจากห้องน้ำหมาดๆ ปรายตามอง ก่อนยืนนิ่งเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปดึงประตูเปิด
“อ้าว คุณนา...?”
ชายหนุ่มคิดว่าเจ้าของเสียงเคาะประตูคือพราวพลอย แต่ผิดคาด เพราะเป็นสรินนา
“พี่เดวิด นามีเรื่องจะปรึกษาค่ะ”
“เรื่องอะไรหรือครับ”
เดวิดยืนขวางประตูเอาไว้ ไม่เปิดโอกาสให้สรินนาก้าวเข้าไป
“นา... ขอเข้าไปคุยในห้องได้ไหมคะ”
“ผมว่าคงไม่เหมาะ”
“พี่เดวิด... รังเกียจนาเหรอคะ” สรินนาแกล้งบีบน้ำตาออกมาอีกแล้ว
“นารู้ค่ะว่านาเป็นแค่คนใช้ อยู่ในบ้านหลังนี้ก็ไม่มีศักดิ์ศรีอะไร ขนาดพี่เดวิดเองยังรังเกียจ...”
“ผมไม่เคยรังเกียจคนดีครับ”
“งั้น... ก็ให้นาเข้าไปในห้องหน่อยได้ไหมคะ นา... ยืนตรงนี้นานๆ แล้วนาหนาวค่ะ” ผู้หญิงเจ้ามารยายกมือขึ้นกอดอกตัวเอง
เดวิดกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ ด้วยความเบื่อหน่ายจนแทบเก็บอาการไม่อยู่
“ก็ได้ครับ”
สรินนาฉีกยิ้มกว้าง ก่อนจะเขย่งขึ้น
