ชายหนุ่มยิ้ม และก้มหน้าลงจูบปากอิ่มด้วยความหิวกระหาย ลิ้นแกร่งล้วงลึกเข้าไปในกลีบปากที่เผยอรับอย่างเร่งร้อน จูบกันจนปากแทบเปื่อย เขาถึงยอมหยุดชั่วขณะ
“ฉันขอโทษนะ... ที่ข่มเหงเธอ”
ท่าทางของดีแลนดูขัดๆ และไม่ชินกับการเอ่ยประโยคนี้สักเท่าไหร่ ก็พ่อคุณคงเคยแต่ออกคำสั่ง และทุกคำสั่งก็ไม่เคยผิดพลาด ดังนั้นดีแลนจึงไม่คุ้นเคยกับคำว่าขอโทษมาก่อน
“ลิลลี่ไม่เคยโกรธคุณดีนค่ะ ลิลลี่รักคุณดีน”
“ขอบใจมาก... งั้นถ้าฉันจะทำแบบนั้นอีกครั้ง เธอก็คงไม่โกรธใช่ไหม”
คนฟังเบิกตากว้าง อุทานด้วยความตกใจ
“ปล้ำลิลลี่บนกระโปรงรถอีกน่ะเหรอ”
ดีแลนหัวเราะร่วน
“เปล่า... ปล้ำบนเตียงต่างหาก และเดี๋ยวนี้ด้วย”
“อ๊า... อย่าค่ะ คุณดีนไม่สบายอยู่นะคะ”
หญิงสาวดิ้นรนไม่จริงจังนัก แต่คนที่ทาบทับอยู่ก็ไม่ยอมให้ขยับ
“แค่ไข้ขึ้นจะทำอะไรดีแลน คาร์ตันได้ ต่อให้ฉันผ่านผ่าตัดใหญ่มา ฉันก็จะเข้าไปในตัวของเธอทันทีที่เจอหน้า... รู
