หญิงสาวถอนใจออกมาแผ่วเบา กำลังจะเดินกลับไปยังรถคันยาวที่จอดรออยู่ที่โรงจอดรถขนาดใหญ่ของตระกูลคาร์ตัน แต่เสียงเรียกของชาริลล์ที่ดังจากทางด้านหลังก็หยุดการเคลื่อนไหวของหล่อนเอาไว้เสียก่อน หล่อนหมุนตัวหันไปมองด้วยความกังขา
“มีอะไรเหรอคะ คุณชาริลล์”
ดวงตากลมโตมองหน้าชาริลล์ และเลื่อนต่ำลงมามองซองหนังสีดำในมือของเขา
“คุณดีแลนไม่อยู่เหรอคะ”
“พี่ดีนอยู่... อยู่ในห้องนอน”
คำตอบของคู่สนทนาทำให้ลัลลลินยิ่งมึนงงมากขึ้น
“เอ่อ แล้วทำไม...”
หล่อนจ้องซองหนังสีดำในมือใหญ่ของชาริลล์
“พี่ดีนสั่งให้เธอไปให้เอง”
ดวงหน้างามไร้สีเลือดในทันที กลีบปากอิ่มอ้าค้าง
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม”
ชาริลล์ไหวไหล่กว้างอย่างมึนงงไม่ต่างจากหล่อน จากนั้นก็ยื่นซองหนังสีดำคืนมา หล่อนจำเป็นต้องรับคืนอย่างไม่มีทางเลือก
“เอาเป็นว่าเธอไปให้พี่ดีนเองก็แล้วกันนะ ฉันไม่อยากถูกไล่มาอีก”
คนตัวโตหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในตึก
