แล้วร่างสูงใหญ่ที่เต็มไปด้วยอำนาจวาสนาก็ก้าวยาวๆ ออกไปจากร้าน ท่ามกลางสายตาทุกคู่ที่จับจ้องมองมาที่หล่อน โดยเฉพาะโมริก้า
“นี่ยายลิลลี่... เธอไปรู้จักกับพ่อเทพบุตรคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ ไม่เห็นบอกฉันบ้างเลย หล่อเว่อร์ หล่อสะเทือนไตเลยล่ะ”
ลัลลลินยิ้มไม่ออก หยาดน้ำตาแทบทะลัก
“ฉัน... ฉันขอลางานสักหนึ่งชั่วโมงนะ คุยกับเขาจบแล้วจะรีบกลับมาทำงาน”
“ไปเถอะ ให้ลาทั้งวันเลย แต่อย่าลืมบอกพ่อสุดหล่อนั่นด้วยนะว่าฉันหลงเขามากเลย ผู้ชายอะไรหล๊อหล่อ... แต่หน้าคุ้นๆ”
“ดีแลน คาร์ตันไง”
ลัลลลินเฉลย ก่อนจะรีบหมุนตัวเดินออกไปจากร้าน แต่กระนั้นก็ยังได้ยินเสียงของโมริก้าไล่หลังมายาวเหยียด
“ตายแล้ว... ทำไมตัวจริงหล่อกว่าในนิตยสารอีกนะ หล่อมาก... นี่ยายลิลลี่ขอรูปถ่ายพร้อมลายเซ็นต์ให้ฉันสักใบด้วยนะ”
สาวๆ ในร้านต่างพากันตื่นเต้น แต่มันตรงข้ามกับความรู้สึกของหล่อนอย่างสิ้นเชิง หล่อนไม่อยากเจอหน้าดีแลนตอนนี
