35. โกรธก็โกรธ ดีใจก็ดีใจ

1238 Words

35 ถึงจะลงโทษเขาแล้ว ก็ใช่ว่าเรื่องทุกอย่างมันจะจบ ฉันยังโกรธไม่หาย และเขาต้องได้รับบทลงโทษมากกว่านี้ "มาครั้งนี้ไม่กลับไปแล้วใช่มั้ยครับ" บาร์รอนพยายามหาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาคุยกับฉัน แต่คุยเรื่องอะไร ฉันก็ไม่ยอมคุยดีๆ ด้วยสักเรื่อง "ไม่แน่" น้ำเสียงห้วน และเล่นโทรศัพท์ไปด้วยไม่สนใจ "หมายความว่าไง" "ฉันอาจจะทิ้งนายกลับไปอยู่นู่นถาวร" "เอลลี่~~~" "ไม่ต้องมาเรียก!" ฉันทำหน้าดุใส่ ขยับขาออกไม่ให้เขาแตะ "หิวยัง" "ต้องหิวสินี่มันกี่โมงแล้ว" "พี่สั่งอาหารให้นะ" "..." ฉันเงียบไม่สนใจ เล่นโทรศัพท์มือถือต่อ เขาจะทำอะไรก็ไม่สน รอกินข้าวอย่างเดียว พอกินข้าวเสร็จก็หาอะไรทำต่อ ไม่สนใจเขาสักนิดทำเหมือนเป็นธาตุอากาศไป ถึงแม้เขาจะเดินตามติดก้นต้อย ๆ ก็ตาม "เอลลี่เห็นยัง พี่ทำห้องแต่งตัวให้ใหม่" "ไม่เห็น" ก็มัวแต่โกรธจะเห็นอะไรเล่า! "ไปดูกัน ว่าชอบมั้ย ให้เพิ่มเติมตรงไหนจะได้ให้คนม

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD