ฉันกับพี่ไคปลีกตัวออกมาจากงานแล้วกลับมาอยู่ที่ห้องส่วนตัวของเราซึ่งอยู่ชั้นล่างถัดลงมาจากชั้นดาดฟ้า
“คบกันนานไหม แล้วเลิกกันเพราะอะไร” ฉันถามขึ้นมาตอนที่กำลังหยิบขนมชิ้นนึงเข้าไปในปาก แล้วจึงกอดอกมองผู้ชายที่่เดินผ่านหน้าไปหยิบแก้วไวน์ เพื่อที่จะมานั่งดื่มกันสองคน
“อยากรู้ไปทำไม เรื่องมันผ่านไปตั้งนานแล้ว” พี่ไคตอบแล้วขมวดคิ้วมองฉันอย่างหนักใจ
“ผ่านไปแล้วแต่ไม่ผ่านเลยไปไง” ฟังจากสิ่งที่ยัยนั่นมาคุยกับฉันดูเหมือนอยากหาเรื่องมากกว่า คงไม่อยากจบง่ายๆหรอก “มาปรึกษาปัญหาครอบครัวหรืออยากมาคืนดีกันแน่”
“คิดมากเกินไปแล้วครับ” พี่ไคหย่อนตัวนั่งลงข้างๆกัน ยื่นมือมาลูบศีรษะฉันอย่างอ่อนโยน สายตาของเขามองฉันอย่างกับมองลูกหมา เหมือนกำลังเอ็นดูอย่างนั้นแหละ
“ไม่คิดมากได้ไง ขนาดพี่ไคยังหึงดรีมได้เลย แล้วนี่แฟนเก่านะเว่ย!” ฉันไม่ได้ตั้งใจจะอารมณ์เสียแต่ความรู้สึกมันเป็นไปเองอย่างไม่รู้ตัวจนคนฟังถึงกับ
