ตอนที่ 70
[มารยาคุณชาย]
"เจ้าควรออกมาตั้งนานแล้ว ไยมิรักษาเวลา" ป๋ายเฉียนว่าพลางมองสำรวจร่างกายชายหนุ่มอย่างละเอียด
"เลิกด่าข้าเถิดน่า" ชายหนุ่มมิโต้เถียงสิ่งที่ตนทำผิด ทำเพียงถอดเสื้อของตนออก เผยให้เห็นว่าบริเวณเหนือลอนกล้ามท้องแกร่งมีรอยแผลจากดาบเป็นทางยาวเกือบหนึ่งคืบ ปากแผลเปิดและมีเลือดไหลออกมามิหยุด โชคดีแค่ไหนแล้วที่ดาบนี้มิได้อาบยาพิษ
หญิงสาวมองบาดแผลของเขาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง นางเองก็มิอยากจะโต้เถียงกับคนเจ็บให้มากความนัก จึงทำเพียงเอื้อมมือหยิบชุดเข็มด้ายที่เหน็บอยู่กับสายคาดเอวด้านหลังออกมากาง ก่อนจะใช้แขนเสื้อด้านในซับเลือดให้เขาจนมองเห็นร่องรอยของบาดแผลชัดเจนขึ้น
เข็มและด้ายถูกนางนำออกมาร้อยเข้าด้วยกันอย่างชำนาญในเวลาสั้น ๆ เพราะแผลของเว่ยอันค่อนข้างกว้าง นางจำต้องทำการเย็บปิดปากแผล เพื่อมิให้เขาเสียเลือดไปมากกว่านี้
เว่ยอันที่นั่งก้มหน้าช้อนสายตามองหญิงสาวรักษาบาดแผลให
