ตอนที่ 74
[หยุดตีข้าถ้ามิอยากถูกขืนใจ]
นางมองข้อมือที่ถูกมัดไว้และครูดไปมาจนเป็นรอยถลอกแดง จำต้องกัดฟันกระชากเชือกแรง ๆ ให้เขาหยุดเดิน
"ข้าไม่ไหวแล้ว! เจ้าฆ่าข้าเสียตรงนี้เถิด" นางเงยหน้าบอกเขาด้วยน้ำเสียงพร่า ริมฝีปากที่เคยอิ่มน้ำบัดนี้แห้งผากราวผืนทะเลทราย ความร้อนของอากาศทำให้นางคอแห้งไปหมด
ซ่งหลานหันกลับมามองนางด้วยแววตาไร้เยื่อไย ก่อนจะย่อตัวนั่งลง เขาหยิบกระบอกน้ำข้างเอวขึ้นมาก่อนจับปากนางบีบแล้วเทน้ำใส่ปากนาง น้ำที่ไหลลงมาแบบมิมีปี่มีขลุ่ยไหลเข้าทั้งปากและจมูกของสาวน้อย ทำนางสำลักไอออกมาจนตัวโยน
"แค่ก ๆ นี่เจ้า..." เสวี่ยอิงตวาดเสียงใส่ หายใจหายคอแทบมิออก
'เจ้าคนเถื่อนนี่! โกรธแค้นอะไรข้านักหนานะ'
"ยังต้องไปต่อ น้ำก็กินแล้ว อย่าทำสำออยอีก" ซ่งหลานว่าเสียงเรียบ ก่อนจะรั้งเชือกดึงร่างนางให้ลุกขึ้นยืน
"เจ้ามันเหลือเกินไปแล้ว...ฮึก! แน่จริงก็ฆ่าข้า เจ้าจะทรมานข้าไปเพื่ออะไร" สา
