ตอนที่ 79
[ข้าเป็นหนี้ชีวิตเจ้าแล้ว]
ฝนหยุดตกไปนานแล้วทว่าในยามเช้าเช่นนี้อากาศยังคงเย็นและมีหมอกหนา เสวี่ยอิงนั่งกอดเข่าอิงกายกับขอบหน้าต่างมองคุณชายที่หลับใหลไปเพราะฤทธิ์ยาบรรเทาปวดที่เหยียนชิงให้ ไม่นานชายหนุ่มที่บอกว่าจะออกไปหาของกินก็กลับมาพร้อมผลไม้ป่า
“กินเสียหน่อย จะได้กินยาอีกรอบ” เหยียนชิงยื่นผลไม้ให้นาง สายตามองกวาดไปทั่วร่างสาวน้อยที่เต็มไปด้วยรอยข่วนของกิ่งไม้ ปลายคางมีรอยช้ำคาดว่าน่าจะเกิดจากแรงมือที่บีบเข้าอย่างรุนแรง มิรู้ว่านักฆ่าที่พาตัวนางไปทำร้ายอะไรร่างกายนางบ้าง
“ข้ามิเป็นไร ได้ใส่ยาที่ไหล่และกินยาไปก็รู้สึกดีขึ้นแล้ว” สาวน้อยว่า ราวกับอ่านใจชายหนุ่มได้
“อืม...แต่อย่างน้อยเจ้าควรล้างหน้าและเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่ หากคุณชายฟื้นมาเจอเจ้าในสภาพนี้คงจะมิสบายใจนัก” ชายหนุ่มว่า ก่อนจะกระโดดลงจากรถม้า เพื่อให้นางเปลี่ยนเสื้อผ้าได้สะดวก
ราว ๆ หนึ่งเค่อชายหนุ่มก็กลับมา
