‘เมื่อคืนฉันเมามาก ก็เลยเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ซึ่งฉันไม่อาจจะรับผิดชอบเธอด้วยการแต่งงานได้ เพราะฉันไม่ชอบเด็ก ทางเดียวที่ฉันจะชดเชยความผิดได้นั่นก็คือเงิน เธอต้องการเท่าไหร่ล่ะ ฉันจะเซ็นเช็คให้’
นี่ไง ความใจดำของธาวินในเช้าวันนั้น หลังจากที่ค่ำคืนก่อนหน้ากลืนกินหล่อนอย่างตะกละตะกลาม หล่อนยังจดจำทุกคำพูดของเขาได้เป็นอย่างดี
หล่อนตัดใจรับเงินจากเขามา เพื่อจบปัญหาทุกอย่าง ก่อนจะเดินทางกลับกรุงเทพฯ ในเช้าวันนั้นเลย ท่ามกลางความสงสัยของอิงฟ้า แต่หล่อนก็หาข้ออ้างจนอิงฟ้าคลายความแคลงใจได้ในที่สุด
“อึกอักอีกแล้ว เดี๋ยวนี้เธอแปลกไปมากนะฝัน ไม่เห็นยิ้มแย้มตอนที่ได้ยินชื่อของอาวินเหมือนเมื่อก่อนเลย มีอะไรหรือเปล่า”
“ปะ เปล่าหรอก ฉันก็แค่... รู้สึกไม่อยากมาน่ะ”
“ก็ไอ้ที่ไม่อยากมาของเธอนี่แหละที่แปลก ปกติเธอจะดีใจมากที่จะได้มาที่ไร่ และพบหน้าอาวินนี่”
“เวลามันก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว ใจฉันก็เปลี่ยนไปบ้
